Elżbieta Wójcikiewicz - O wejściu do dawnego zakładu fotograficznego E. Janusza w Rzeszowie

Wyszukaj Czego szukasz?

Wszystko Wszystko

Obraz Obraz

Tekst Tekst

Audio Nagranie audio

Video Nagranie video

Wyszukaj

Filtruj

Znajdź archiwalia

Autor wpisu

Autor

Ofiarodawca

Okres

Miejsce zdarzenia

Miejsce wytworzenia archiwum

Język

Prawa

Źródło

Data24.11.2018

Elżbieta Wójcikiewicz wspomina:

No więc tak, muszę powiedzieć, że stojąc na ulicy Grunwaldzkiej nie dało się (nie) zauważyć pięknego zakładu fotograficznego, ponieważ trzy duże witryny oszklone rzucały się bardzo w oczy. Na tych witrynach wisiały zdjęcia. W pierwszej witrynie były zdjęcia indywidualne, raczej popiersia, portrety, ładnych przede wszystkim dziewcząt. Druga witryna to była taka okolicznościowa. Były tam przede wszystkim powieszone zdjęcia ślubne. Czasem komunijne, jak był okres komunijny. Trzecia witryna była poświęcona dzieciom. Między drugą witryną, a trzecią witryną były drzwi, było wejście do zakładu fotograficznego z tabliczką zakład czynny od 8:00 do 13:00, a potem od 15:00 do 18:00, w soboty od 8:00 do 14:00. Klient wchodząc do zakładu fotograficznego wchodził do dużej poczekalni, która była też częściowo przeznaczona też na przebieralnie. Była oszklona, były lampy. W poczekalni było biurko, przy którym siedziała Pani, która obsługiwała klientów w zależności z czym klient przyszedł. Jeżeli przyszedł ze zdjęciami amatorskimi to trzeba było film mu wywołać, trzeba było zrobić odbitki. Przeważnie każdy prosił: „Proszę wywołać film i zrobić po jednej odbitce”. Jeżeli ktoś przyszedł do zrobienia zdjęcia, Pani spisywała nazwisko, spisywała kopertę, na kopercie był numer klienta łamany przez rok. Ten klient dostawał kopertę i z tą kopertą wchodził do atelier. Pani z atelier brała kopertę, duży zeszyt, gdzie wpisywało się numer, nazwisko klienta i trzeba było tego klienta opisać, ponieważ ludzie byli podobni, a trzeba było odpowiednią osobę włożyć do tej koperty. Fakt, też były pomyłki, ze kogoś innego się włożyło. Było śmiesznie, bo czasem trzeba było tego kogoś opisać np. dużo ludzi ma długie włosy i grzywkę, ale trzeba było jeszcze coś jeszcze dopisać. Czasem to było takie śmieszne opisywanie, ale przede wszystkim opisywało się tak: grzywka, bluzka falbanki albo kolczyk w uchu (…), pan łysy z krawatem, żeby potem to zdjęcie włożyć jego do tej koperty.

OPIS NAGRANIA:

Rozmowę prowadziła i opracowała tekstowo: Ilona Dusza Kowalska

Realizacja nagrania: Kuba Kowalski PlumProject.pl

Data realizacja nagrania: 28 sierpnia 2018 r.

DODATKOWE INFORMACJE:

Elżbieta Wójcikiewicz w latach 1967 – 1976 r. pracowała w Rzemieślniczej Spółdzielni Pracy Fotografów im. 22 Lipca w Rzeszowie (znacjonalizowanym zakładzie fotograficznym E. Janusza przy ul. Grunwaldzkiej 18). W latach 1976 – 2014 pracowała jako fotoreporter w Wyższej Szkole Pedagogicznej przekształconej później w Uniwersytet Rzeszowski. Przechodząc na emeryturę w 2014 r. otrzymała odznaczenie od Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego za długoletnią i sumienną pracę w zawodzie fotografa.

OTWARTE ZASOBY:

Wszystkie archiwalia udostępnione w Portalu RAS mogą zostać powtórnie wykorzystane do celów niekomercyjnych, dzięki opublikowaniu ich na wolnej licencji Creative Commons BY-NC Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne 3.0 Polska (CC BY-NC 3.0 PL)

Redakcja portalu i twórcy zezwalają na dowolny przedruk i wykorzystanie archiwaliów tylko w celach niekomercyjnych pod następującymi warunkami: należy wyraźnie wskazać twórcę materiału oraz miejsce pierwotnej publikacji – Portal RAS - ras.rzeszowska.org.pl, a także nazwę licencji (CC BY-NC 3.0 PL) wraz z odnośnikiem do jej postanowień. W przypadku przedruku w Internecie konieczne jest także zamieszczenie dokładnego aktywnego odnośnika do materiału objętego licencją.