TRANSKRYPCJA
Ks. Józef wspomina:
Jak mówiłem, ks. biskupowi ordynariuszowi zależało bardzo na remoncie tych kościołów, więc jeśli chodzi właśnie o to, to jest spoczywa już odpowiedzialność na proboszczu. Ale ponieważ on był już wiekowy i chory, to nie mógł specjalnie się tym zajmować, więc mnie biskup mianował gdzieś po pięciu latach pobytu tutaj, takim wikarym z prawem następstwa i z obowiązkiem zajęcia się właśnie remontem kościołów. To było no takie wielkie zadanie, które zorganizowaliśmy z proboszczem i komitetem odnowy kościołów. Taki był komitet powołany. Miałem wtedy naprawdę takich bardzo mądrych współpracowników tutaj w tej radzie, w tym komitecie. Zorganizowaliśmy no ten remont kościołów, który no był naprawdę generalnym remontem. Kościół parafialny jak mówiłem wyremontowany był gdzieś w XIX w. On jest poszanowany, bo to jest drewniany kościół z 1643 r. (...) Czyli już ponad 300 lat był i konieczność tego remontu to nam wskazywał dzięcioł w zimie. Ciekawostkę Wam tu powiem, bo dzięcioł, który w zimie, no szukał pokarmu i znalazł go tam, prawda pod tymi spróchniałymi deskami szalunkowymi i w spróchniałych belkach tam (…) Więc trzeba było zacząć ten remont od nowego szalunku kościoła. No powstał ten, jak mówię komitet, trzeba było oczywiście też zgody od konserwatora zabytków, bo to kościół zabytkowy (…) No i trzeba było organizować materiały. To się działo w 1976 i 1977 roku. Te dwa lata z zewnątrz był remont, no to tu był cały plac ten cmentarz koło kościoła, był wypełniony materiałami rozmaitymi. No i dokonaliśmy tego remontu. Zdjęcie tego szalunku starego w nowy, podmurówkę żeśmy wymienili też. To było bardzo takie zadanie też ciężkie i trudne, no ale dali radę odpowiedni fachowcy. A prowadził te prace tutaj, te zewnętrzne taki dobry stolarz ulanowski, już ś. p. Augustyn Bronkiewicz. Tak, no przy tym remoncie zewnętrznym także to jest takie ważne dla nas, było wtedy zrobienie, mianowicie zrobiliśmy nową zakrystię. Zakrystia, była z tej strony taka dobudówka, która no drzewo było zupełnie spróchniałe, znaczy próchno było drewniane, drewno trzeba było zupełnie nowe dać. Ale udało się nam te zakrystie powiększyć, bo właściwa zakrystia jest z tamtej strony kościoła, ale nie wiem, też była chyba za mała i nie wiem, tego nie ma w żadnych zapiskach, kiedy dobudowano. Tak myślę, że to gdzieś było w połowie XIX w. że zasłonięto pół okna w prezbiterium, tak żeby był skos oczywiście odpowiedni. Ale to powiadam, jak żeśmy szalunek zdjęli, to było próchno. I wtedy żeśmy się zdecydowali żeby zakrystię przedłużyć pod drugie okno, bo są dwa okna w prezbiterium. No i tak żeśmy zrobili. Fundament żeśmy nowy dali no i wejście do zakrystii też z zewnątrz, bo wchodziło się do zakrystii przez kościół. To to była taka zmiana zewnętrzna kościoła, ale to wyszło na korzyść, bo no zakrystia to wiadomo, to zbiór wszystkich szat liturgicznych, naczyń liturgicznych, potrzeba takiego dużo miejsca. I co się okazało, pochwalił to konserwator też, potwierdził to w tym 77 roku. W ten sposób żeśmy odnowili z zewnątrz kościół. Wewnątrz robiono prace. Był bardzo też zniszczony.
OPIS NAGRANIA:
Tytuł: Ks. Józef Lizak – O misji jaką był remont kościoła
Realizacja nagrania i prowadzenie rozmowy: Joanna Leśniakowska, Karolina Wołowiec
Miejsce realizacji nagrania: Ulanów
Data realizacji nagrania: 2 kwietnia 2019
